นับเป็นข่าวเศร้า “บิ๊กโจ๊ก”พลตำรวจเอกสุรเชษฐ์ หักพาล รองผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ ที่สูญเสียคุณพ่อ ดาบตำรวจไสว หักพาล ซึ่งคนสนิทใกล้ชิด“บิ๊กโจ๊ก” รู้โดยทั่วกันว่า ความรักความผูกพันที่ “บิ๊กโจ๊ก” มีต่อพ่อ หรือ “ดาบตำรวจไสว หักพาล” เป็นเรื่องที่ “บิ๊กโจ๊ก” มีความภาคภูมิใจที่จะพูดถึงพ่ออย่างสม่ำเสมอ
.
“บิ๊กโจ๊ก” เกิดในครอบครัวข้าราชการในจังหวัดสงขลา ฐานะไม่ได้ร่ำรวย มีคุณแม่เป็นครู และคุณพ่อเป็นตำรวจชั้นประทวน ทุกการเติบโตของ “บิ๊กโจ๊ก” อยู่ในกรอบระเบียบที่ “พ่อ” วางแนวทางไว้ให้ และด้วยความว่านอนสอนง่ายอยู่ในโอวาทของพ่อ ส่งผลให้ “บิ๊กโจ๊ก” มีความก้าวหน้ามุ่งมั่นที่จะเดินตามฝันของตัวเอง จนสามารถสอบเข้า โรงเรียนเตรียมทหาร และเลือกเหล่าตำรวจ จนจบการศึกษารุ่นที่ 47
.
ก่อนเข้าสู่เส้นทางชีวิตข้าราชการตำรวจที่อาจจะล้มลุกคลุกคลานบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่มุ่งมั่นทำมาอย่างต่อเนื่อง นั่นก็คือการบำบัดทุกข์บำรุงสุขแก่ประชาชนทุกคนอย่างเท่าเทียม ไม่เคยแบ่ง ใครรวย ใครจน หรือใครยิ่งใหญ่มีอิทธิพล มาจากไหน “บิ๊กโจ๊ก” ช่วยเหลืออย่างเต็มใจ ในทุกช่องทางที่ร้องขอ นั่นเพราะคำสอนของพ่อเฝ้า “หล่อหลอม”จน“บิ๊กโจ๊ก” มีวันนี้
.
ครั้งหนึ่ง“บิ๊กโจ๊ก”เคยถูกย้ายไปดำรงตำแหน่ง “ที่ปรึกษาประจำสำนักนายกรัฐมนตรี ท่ามกลางความคลุมเครือสงสัยของคนทั้งประเทศว่าเกิดอะไรขึ้น เนื่องจากไม่มีปรากฎชัดเจนถึงข้อหาความผิด ส่งผลให้ประชาชนที่ขอความช่วยเหลือ “บิ๊กโจ๊ก” ผ่านช่องทางต่างๆในโซเชียลมีเดีย หรือ ศูนย์รับเรื่องร้องทุกข์ที่ตั้งขึ้นโดยบิ๊กโจ๊กต้องหยุดชะงักลง แต่ยังคงมีกลุ่มแฟนคลับที่ทำเพจขึ้นมาร่วมให้กำลังใจ และกลายเป็นอีกหนึ่งช่องทางที่ประชาชนหลายเคส หลายราย ยังคงได้รับความช่วยเหลือจาก“บิ๊กโจ๊ก”
.
คนสนิท ทราบกันดีว่า “ดาบตำรวจไสว หักพาล” ในวันที่อายุมากขึ้น ได้มีโรคภัยไข้เจ็บ และเข้าทำการรักษาในโรงพยาบาลมานานมากกว่า 10 ปี โดยมี “บิ๊กโจ๊ก” ลูกชายคนโต รับผิดชอบค่าใช้จ่ายและดูแลไม่ห่าง ทำหน้าที่ตอบแทนพระคุณผู้เป็นพ่อได้อย่างดีที่สุดที่ลูกพึงจะทำได้
.
“บิ๊กโจ๊ก” เคยโพสต์ข้อความ ผ่านหน้าเพจเฟชบุ๊ก สุรเชษฐ์ หักพาล เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2561 ในหัวข้อ “เรื่องเล่าของพ่อผม” ใจความระบุว่า พ่อของผม “ดาบตำรวจไสว หักพาล”ข้าราชการชั้นผู้น้อย ที่เป็นแบบอย่างในการใช้ชีวิตของผม ตั้งแต่เล็กจนโต ครอบครัวเราเป็นชาวบ้านฐานะธรรมดาๆ ทั่วไป ใช้ชีวิตง่ายๆ ในอำเภอเล็กๆ ของจังหวัดสงขลา แต่ความไม่ธรรมดาของพ่อผม ก็คือ “คำสั่งสอน การปลูกฝัง ให้ผมเติบโตขึ้นมาทำประโยชน์เพื่อสังคมได้อย่างเป็นรูปธรรม”
.
พ่อตั้งความหวังให้ผมสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหารเพื่อเป็นตำรวจชั้นสัญญาบัตร ผมเดินตามเส้นทางที่พ่อแนะนำเพราะอยากให้พ่อภาคภูมิใจ ผมอ่านหนังสือสอบเอง และมีพ่อติวเสริมให้ จนสอบติดเตรียมทหาร โดยไม่ต้องเสียเงินเข้าโรงเรียนกวดวิชาภูมิใจที่สุดคือการเข้าเป็นนักเรียนเตรียมทหารได้ตามความฝันของพ่อ
.
“จำได้ว่าวันแรกขึ้นมารายงานตัวเข้าเรียน เราสองพ่อลูกอาศัยเช่าโรงแรมเล็กๆ มีพัดลมเพดาน ราคาคืนละไม่กี่ร้อยบาทพักนอน พ่อมีรถเก๋งคันเก่าๆ ขับตระเวนพาผมไปทำธุระเรื่องเรียนด้วยความที่บ้านเราไม่ได้มีฐานะ พ่อจึงต้องประหยัดเงิน อดออมเพื่อเก็บไว้เป็นทุนการศึกษาของผม และส่งเสริมให้ผมเล่นกีฬามาตั้งแต่เล็ก เพราะพ่อเชื่อว่า“กีฬา” ทำให้เรารู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย เมื่อแพ้ต้องยอมรับความจริง กลับไปซ้อมให้หนักแล้วมาสู้ใหม่อยู่ในกติกา”
.
ครั้งหนึ่งพ่อผมเคยป่วยหนักถึงขั้นหยุดหายใจ ผมร้องวอนขอให้หมอช่วยปั้มหัวใจพ่อขึ้นมา ผมรู้ตัวว่าผมไม่สามารถยอมรับความสูญเสียครั้งนั้นได้ที่ผ่านมาชีวิตข้าราชการของผมไม่ได้ราบรื่นสวยหรูเหมือนที่ใคร ๆ เห็น มีอุปสรรคปัญหาอีกมากที่ผมต้องยืนหยัดพิสูจน์ตัวเองโดยมีพ่อคอยให้กำลังใจเคียงข้าง และย้ำเสมอให้ผมเป็นคนกตัญญูรู้คุณคน ทำทุกอย่างเต็มที่ตั้งใจ จริงใจ แล้วจะสามารถผ่านบททดสอบต่าง ๆ ไปได้ ทุกวันนี้ผมยังคงเชื่อคำสั่งสอนของพ่ออย่างสม่ำเสมอ
.
‘บิ๊กโจ๊ก’จากลูกตำรวจชั้นผู้น้อย ยึดคำสอน’พ่อ’ยืนหยัดพิสูจน์ตัวเอง ตอบแทนบุญคุณจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต
- Advertisement -
