เมื่อวันที่ 28 ก.พ. 2567ผู้สื่อข่าวรายงานว่าเฟซบุ๊ก “Tawan Tantawan” โพสต์ภาพวาด ตะวัน กับ แฟรงค์ พร้อมข้อความระบุว่า “บันทึกเยี่ยมตะวันแฟรงค์ 27 กุมภาพันธ์ 2567
ณ โรงพยาบาลธรรมศาสตร์ และ โรงพยาบาลราชทัณฑ์
แฟรงค์ ณ โรงพยาบาลราชทัณฑ์
น้ำหนักแฟรงค์เหลือ 37.55 กิโลกรัม ตอนนี้ไม่ใส่เครื่องช่วยหายใจแล้ว
“จะไม่เอาอะไรจากใครแล้ว จะไม่ร้องขออะไรอีก”
เมื่อวานนี้แฟรงค์มีอาการชักเกร็ง นิ้วจีบ อัตราการเต้นของหัวใจ 150
ขณะชักเกร็งแฟรงค์พูดกับเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ว่า “กูจะไม่ยอมพวกมึงอีกต่อไปแล้ว”
ระหว่างเยี่ยม แฟรงค์ดูเหนื่อยหอบ เล่าว่าเมื่อวานมันหนักมาก รู้สึกร้อนเหมือนถูกไฟไหม้ หลักๆคือมองเห็นเพดานเป็นสีแดงสีส้ม
-รอบดวงตาดูกลวงโบ๋จนเห็นเป็นโครงกระโหลก
-ปากแตกแห้งจนลอก
-ใต้ตาคล้ำ
-ฉี่นิดเดียว มีสีเข้ม
-ไม่ขับถ่าย
-มีอาการ เฉื่อยๆ เบลอๆ เหม่อลอย ต้องมีคนช่วยเข็นวิลเเชร์ให้
เมื่อคืนนอนไม่หลับเพราะเครียด กว่าจะหลับได้ก็ตี 3 แล้ว แฟรงค์พูดว่าต่อให้เรากลับไปรับเงื่อนไขอะไรก็ตามก็ใช่ว่าเขาจะปล่อยเรา ผมคิดว่ามันอยากกดหัวเราไว้ อยากควบคุมเราให้อยู่
เพื่อนๆบอกแฟรงค์ว่า ตะวันได้จิบน้ำไปแก้วหนึ่งในคืนวันศุกร์จากที่พ่อแม่ขอร้องและเป็นห่วงบอกให้แฟรงค์จิบน้ำเพื่อยื้อชีวิต แต่แฟรงค์ยกมือโบกส่ายหน้า ยิ้มแล้วบอกว่าให้บอกตะวันว่า ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง “สัญญาต้องเป็นสัญญา”
ผมขอเอาหัวยัน ตีนยัน ขอยืนยันคำเดิม “ผมจะทำต่อไป”
หากไม่ส่งตัวไปหาตะวัน ก็พร้อมตายในคุก
ฝากบอกตะวัน ว่าเป็นห่วงมาก ใจยังสู้ และจะสู้ต่อไป
ตะวัน ณ โรงพยาบาลธรรมศาสตร์
วันนี้ตะวันไม่ได้ลุกขึ้นมาชั่งน้ำหนัก เพราะลุกขึ้นนั่งไม่ไหวแล้ว เล่าว่าพยายามนอนหลับเพื่อฆ่าเวลาให้ผ่านไปแต่ละวัน
“ตายก็ตาย สู้ต่อไป ยืนยันจะสู้จนกว่าจะตาย”
วันนี้ค่าน้ำตาลในเลือดเหลือ 69
ตะวันมีรูปร่างที่ซูบผอมลงกว่าเดิมมาก ผอมจนกระดูกซี่โครงโผล่ เห็นไหปลาร้าชัด ขาเเละแขนเล็กมาก กระดูกสันหลังชัดเจน หน้าตอบจนเห็นสันกราม สีผิวดูเหลืองและหมองคล้ำ ผิวแห้งมาก
เมื่อวันศุกร์ 23 ก.พ. 2567 ที่ผ่านมา หมอเจาะเลือดตะวันไปตรวจ พบค่าของเสียในร่างกายอยู่ที่ (BUN 50) โดยตอนนี้มีภาวะขาดน้ำ มีกรดในเลือดสูง เมื่อคืนน้ำตาลในเลือด 70/80 พะอืดพะอม ไม่มีแรง อิดโรย พูดช้ามาก ปากแห้งแตกจนลอก ฉี่นิดเดียว มีสีเข้ม ไม่ขับถ่ายแล้ว
อยู่ๆประจำเดือนก็มาเมื่อวันเสาร์ เป็นสีดำคล้ำ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะไม่มีแรงไปฉี่ ไปเปลี่ยนผ้าอนามัย ระหว่างเยี่ยมวันนี้แม่เลยช่วยพยุงตะวันไปทำความสะอาดร่างกาย เนื่องจากตะวันไม่มีแรงจะทำกิจวัตรประจำวันแล้ว รวมถึงมีอาการอ่อนเพลียจากการเสียเลือดของประจำเดือน
เล่าว่าเมื่อวันศุกร์เริ่มจิบน้ำ เพราะพ่อแม่ร้องขอให้จิบน้ำเพื่อรักษาชีวิตไว้ เมื่อเล่าให้ฟังว่าพ่อไปประกันตนและศาลสั่งให้พ่อมาเอาเอกสารจากแพทย์เพื่อไปให้ศาลพิจารณาให้รอบคอบ และหลังจากนั้นศาลก็สั่งว่าในเมื่ออยู่ในความดูแลของแพทย์แล้วก็อยู่ต่อไป ตะวันก็ร้องไห้
เมื่อได้ฟังข้อความจากแฟรงค์ ตะวันก็บอกว่าเป็นห่วงแฟรงค์มาก ฝากบอกแฟรงค์ว่าให้อดทนและให้หายใจเข้าไว้ ตะวันแจ้งว่าในวันนี้ตัดสินใจว่าจะไม่เอาอะไรอีกแล้ว
ฝากขอบคุณทุกกำลังใจและให้แฟรงค์รู้ว่าตะวันอยู่กับแฟรงค์เสมอ ตลอดมาและตลอดไป
“สัญญาต้องเป็นสัญญา”
