‘เจน’ณัฐภา กมลเศวตกุญ ผู้กล้ายานนาวา-บางคอแหลม
โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กระบุว่า บันทึกโควิดฉบับสั้นเดือน กรกฎาคม 2564 เริ่มต้นเดือนกับมาตรการ(เกือบๆ)ล็อคดาวน์ ด้วยวิกฤตเตียงเต็ม เบอร์โทรศัพท์ศูนย์กลางหรือฉุกเฉินก็โทรแทบไม่ติด ผู้ป่วยต้องรอกันจนเกือบจะถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต
.
ต่อด้วยการหาที่ตรวจไม่ได้ คนนอนรอคิวตรวจฟรีข้างถนน ต้องเสียเงินวิ่งหาที่ตรวจกันเองตามคลินิกและโรงพยาบาลเอกชน หลายๆที่คิดราคาแพงมาก บางที่ให้ผลตรวจแบบ antigen โรงพยาบาลก็ไม่รับรักษา (รับผล RT-PCR เท่านั้น) ต้องหาที่ตรวจใหม่ เสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา
.
สุดท้ายยอดผู้ติดเชื้อก็แตะหลักหมื่นจนได้ และยังไม่มีทีท่าว่าจะลดลง คนต่อคิวรอวัคซีนกันแออัดจนหน้าหดหู่ ผู้ป่วยนอนรอเตียงจนเสียชีวิตที่บ้าน คนล้มตายกันข้างถนน
วัดเผาศพจนเมรุระเบิด เห็นแล้วพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ
การเข้าถึงการตรวจเชื้อ ได้รับการรักษา ได้รับวัคซีน ควรจะเป็นสวัสดิการพื้นฐานที่ประชาชนทุกคนเข้าถึงได้ ทำไมเราต้องมาแย่งชิงกันแบบนี้
.
ยังเชื่อเสมอว่าประเทศไทยมีระบบสาธารณสุขที่มีประสิทธิภาพมากๆ แต่ระบบอะไรก็ตามถ้าต้องมาเจอกับการบริหารที่ล้มเหลว ระบบที่ดีที่สุดในโลกก็สามารถล่มได้เหมือนกันค่ะ หากท่านเห็นสิ่งเดียวกับเราอยู่ ได้โปรดรีบจัดการเถอะค่ะ อย่าปล่อยให้ปัญหาเกิดแล้วค่อยมาแก้ทีล่ะจุด เหมือนไม่ได้มีการวางแผนหรือคาดการณ์อะไรไว้เลย เราไม่ได้อยู่ในจุดที่เสียเวลาได้อีกแล้ว เพราะเวลาเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ติดเชื้อโควิด การทำงานล่าช้าไปหนึ่งวัน มีผลต่อชีวิตได้ค่ะ
.
ช่วงวิกฤตเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ทีมเรายังคงทำงานอยู่ตลอดเวลารับเรื่องประสานหาเตียงไปกว่า 200 เคส ส่งอาหาร ชุดยาและถุงยังชีพ ฉีดพ่นฆ่าเชื้อกันทุกวัน ไม่มีวันหยุด รับส่งผู้ป่วยไปโรงพยาบาล ส่งถังอ๊อกซิเจนยามฉุกเฉิน
.
วันนี้พวกเราไม่มีตำแหน่ง ไม่มีอำนาจที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย แต่ด้วยความตั้งใจที่อยากเข้ามาดูแลประชาชน อะไรที่ทำและช่วยเหลือกันได้เราก็ทำเต็มที่ และจะลงมือทำกันต่อไป โรคระบาดนี้คงอยู่กับเราไปอีกซักพัก สถานการณ์ยังน่าเป็นห่วง เตียงไม่พอ บุคลากรทางการแพทย์ก็ไม่พอ ทุกคนต้องดูแลตัวเองกันอย่างต่อเนื่อง รักษาสุขภาพนะคะ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ทุกๆคน ขอส่งกำลังใจให้บุคลากรแพทย์ด่านหน้า สู้ต่อไปด้วยกันค่ะ